Inpakken en wegwezen

Inhoud

Soms krijgt tante Eef opeens de kriebels en dan gaat ze op reis. Niet per vliegtuig, trein of fiets, maar met haar duim omhoog: liftend. En haar neefje Jan gaat altijd mee. Een briefje naar zijn school met een goeie smoes, en het is inpakken en wegwezen. Ditmaal is tante van plan naar de Veluwe te gaan. Jan heeft tevoren een mooi bord geschilderd met de woorden: 'Elburg. Oma is ziek.' Dit verzinsel (tante Eef verzint steeds iets nieuws) werkt heel goed: ze krijgen de ene lift na de andere. Als ze zich vlak bij Elburg laten afzetten op een pleisterplaats vol autobussen vallen ze met hun neus in de boter: 'We treffen het, Jan, het zijn bejaarden,' zegt tante Eef. Brutaalweg dringen ze met de groep mee het restaurant in en ... krijgen ook een keurige lunch geserveerd. Voor niks! Ze rollen van het ene dwaze, onverwachte en malle avontuur in het andere. Steeds weer weet tante Eef zich eerst ergens in en daarna weer uit te werken. Maar het kost Jan soms menig zweetdruppeltje om zijn ta