Derde huwelijk, Het

Inhoud

Maarten Seebregs, een ontslagen locatiescout, kan de liefde van zijn leven niet vergeten. Hij heeft Gaëtan op diens sterfbed achter moeten laten. Cynisch maar met een glimlach leeft hij van zijn laatste centen. Dan doet een wildvreemde hem een winstgevend voorstel: trouwen met zijn Afrikaanse verloofde. De man zelf wordt, na twee huwelijken met buitenlandse meisjes, in de gaten gehouden door de Dienst Vreemdelingenzaken. Zodra het meisje de Belgische nationaliteit heeft verworven, kan Maarten van haar scheiden, met behoud van haar bruidsschat. De onbekende man stelt maar één voorwaarde: 'Je trouwt met haar, je woont met haar, je leeft met haar. Maar raak haar aan en ik sla je morsdood.'

Bespreking

Integer en ingetogen

Het derde huwelijk vertelt het verhaal van Maarten Seebergs, een zieke man die het verdriet van zijn gestorven echtgenoot nog amper heeft kunnen verwerken of hij wordt gevraagd om tegen betaling in een schijnhuwelijk te stappen... met een vrouw.

Wat op het eerste zicht een sociaal geëngageerde roman over de vluchtelingenproblematiek schijnt te worden, blijkt al snel een meer intieme en tragische ondertoon te krijgen: de zwanenzang van een verbitterende homo.

In de kleinste dingen ziet het hoofdpersonage het afkalven van zijn leven. Wanneer hij de postuurtjes in de vorm van dolfijnen in zijn douche aanraakt, komen zijn eerste herinneringen aan seks met zijn vriend weer naar boven. In plaats van die gedachten te koesteren, wil hij ze met een beitel de muur uit houwen. Deze symboliek keert telkens weer terug in het verhaal. Maarten heeft immers iets nodig om vrede te kunnen nemen met zijn situatie. En misschien is het schijnhuwelijk wel dat laatste zetje?

In vergelijking met zijn Monster-trilogie, ligt in dit boek het ritme een heel stuk lager. Geen dozijn aan karakters, geen opgeblazen karikaturen meer. Al worden de karakters van Tamara en Gaëtan danig theatraal beschreven. Het verhaal is veel intiemer en waarschijnlijk ook veel persoonlijker dan zijn vorige werken. Als je je laat meevoeren door de spookgedachten van Maarten en de manier waarop hij wordt geleefd, dan zie je als lezer pas echt de catharsis op het einde van het verhaal. Al lijkt de roman op het eerste zicht een soort tragische klaagzang, het einde getuigd van een diepe en ontroerende schoonheid.

Tom Lanoye bewijst met dit boek weer eens wat een groot auteur hij is. Al wordt dit werk door weinigen gezien als een meesterwerk, het geeft overduidelijk blijk van de veelzijdigheid van de schrijver. In zekere zin kan je dit werk beschouwen als de voorbereiding op zijn meesterwerk Sprakeloos dat drie jaar na Het derde huwelijk zal verschijnen.