Vijfde macht, De

Inhoud

Tijdens een prestigieus huwelijksfeest op een kasteel wordt een moord gepleegd. Het slachtoffer is de zoon van de manager van een groot visbedrijf. Van In, die een van de genodigden was op het feest, wordt valselijk beschuldigd van verkrachting en komt zelfs in de gevangenis terecht. De echte dader profiteert daarvan om het gezin van de commissaris te bedreigen. Zal Van In zich ook uit deze penibele situatie weten te redden? En welke duistere machinaties gaan schuil achter de gladde wereld van de reclame, die in deze Van In ontmaskerd wordt?

Bespreking

Tergend middelmatig detectiveverhaal

Pieter Van In is in een romantische bui, of hij het nu wil of niet. Hij staat immers met drank in de hand samen met zijn Hannelore op een prestigieus huwelijksfeest van een reclamebaas. Doorheen het getingel van de Bruiloftsmars heeft hij immers zonet zijn vriendin ten huwelijk gevraagd. Samen verkeren ze even in een eigen universum en zijn doof voor het tumult om hen heen. Tot het begint door te dringen dat er iets serieus mis is. Inderdaad, de bruidegom blijkt dood in een kamer van het kasteel te liggen. Het duurt niet lang of Pieter en Hannelore gaan aan de slag.

Daar waar de vorige romans van Pieter Aspe soms nog flirten met de lijn tussen thriller en detective, wordt het in De Vijfde Macht resoluut duidelijk dat hij voor het platgetreden pad van de detective kiest. Geen spectaculaire decors meer en zeker geen James Bond-achtige complotten. Spijtig, want op het vlak van domme clichés kan dit werk echt zijn mannetje staan. De opbouw is tergend klassiek en bijgevolg extreem voorspelbaar. De belangrijkste clue wordt zo in de verf gezet dat het zielig wordt. Bovendien wordt er nadien nog ettelijke keren naar gerefereerd, alsof de lezer te dom is om het te horen donderen.

Maar waar de grootste zonde van detectiveromans het sterkst naar boven komt is de ontknoping. [SPOILER] Jawel, de uiteindelijke dader blijkt iemand te zijn die op de meest opzichtige manier aan de lezer is onttrokken: hij wordt amper vermeld en komt op het einde plots op het toneel. Ta da.[EINDE SPOILER]

Hopelijk krijgen de romans van Pieter Aspe na dit tiende epistel een nieuwe adem, want anders vrees ik dat hij zelfs als vakantielectuur afgedaan heeft.